مصوبه را لغو کنید

شوک کاهش ارزش پول ملی در زندگی و معاش مردم، شوک گرانی مهار گسیخته قیمت ها، شوک ویرانگر توزیع بی رویه ارز و سکه هماهنگ با شوک معافیت مالیاتی میلیاردر های سینمایی برای آحاد جامعه ما آشناست. همچنان شوک گرانی بنزین منحنی قیمت ها روبه بالا و منحنی رو به نزول اعتماد مردم به کارگزاران نظام را به پایین می‌کشد و حاکی از ناکارآمدی و بن بست گفتمانی دستگاه اجرایی دارد. ولی این بار از جنسی دیگر شوک بی هویت کردن شهر با نام گذاری های غیر منطقی و غیر متعارف حکایت از تکمیل پازل «فشار حداکثری از بیرون و شوکهای حداکثری از درون» دارد. رفتار عجیب کمیسیون نامگذاری شورای اسلامی شهر تهران در نگاهی فراخ منظر، نشان می‌دهد که تکمیل کننده بخش‌هایی از فشار حداکثری و دیگر شوک های داخلی است. جنجال اعتراض برانگیز بی‌اعتنایی و اهانت به نام شهدا و سپس پلاک‌کردن نام تنی چند تن از اهالی شعر و هنر که هیچ نسبتی با انقلاب اسلامی، مکتب امام (ره) و «هنر متعهد» نداشته‌اند و روند هجوم به هویت انقلابی شهر را بیش از پیش نشان میدهد. ترازوی ارزیابی نام‌ها برای قرار گرفتن در معابر اگر غیر از هویت انقلاب اسلامی و فرهنگ ملی و مکتب امام باشد چه ارزشی دارد؟ شخصیت های ولنگار فرهنگی، سیاسی، هنری و... که نسبت با ملت ایران و ارزش های برآمده از خون شهیدان ندارند و در رفتار و آثار فردی و اجتماعی و بین المللی شان بغض و کینه نسبت به ارزشها را به نمایش می گذارند، چرا باید نامشان بر معبری از شهر هر روز چون خاری در چشم مردم آنها را بیازارد. یقینا اگر رئیس کمیسیون نامگذاری اطلاعات آشکار مربوط به آقای کیارستمی را پیش از تصویر این نام برای تغییر نام خیابان طوس به اعضای شورای شهر می داد، چنین مصوبه ای اتفاق نمی افتاد و مسئولیت جمعی برای شورای شهر و شهردار تهران به وجود نمی آورد. اگر اعضای شورای شهر می دانستند شورای شهر چهارم با پلاک گذاری معبری به نام این فرد در تهران موافقت نکرد، دیگر تکرار آن را روا نمی دانستند. نگاهی به بخش‌هایی از مصاحبه این کارگردان در سال ۱۳۷۴ با خبرنگار روزنامه ایتالیایی لونیتا نسبت او را با دین، انقلاب اسلامی، «هنر متعهد» که امام (ره) منادی آن بود و هویت ملت بزرگی چون مردم ایران را نشان می دهد. 

کیارستمی در حالی  که مشغول خوردن ژامبون و گوشت خوک بود در جواب سئوال خبرنگار روزنامه ایتالیایی لونیتا که پرسید آیا شما مذهبی هستی؟ گفت به شیوه خودم ولی اما هم گوشت خوک میخورم هم شراب. کیارستمی از جمله کارگردانان وابسته به جریان روشنفکری در سینما بود که با مساعدت بنیاد فارابی فیلم های زیادی در جشنواره های خارجی به ویژه غربی به نمایش گذاشت و جوایزی را برده بود. تمامی این فیلم ها چهره ای خشن، عقب مانده و بی فرهنگ از ایران را نشان می داد. مجتبی شاکری{jcomments on}