مارپیچ سکوت حزب اللهی‌ها

موضوع تعدی به وزیر روشن نبود؟ شرایط کشور گواه خطا بودن استیضاح نبود؟ باید رهبری تذکر می داد؟ چرا ساکت بودیم؟ موضوع صادق لاریجانی ابهام داشت؟ روشن نبود که بین مطالبه پاسخگوئی از صادق لاریجانی با اتهام و افترای همدستی و مطلبه محاکمه و استعفا تفاوت است؟

محسن مهدیان طی یادداشتی نوشت: مخاطب این متن ضدانقلاب و بهاری و انحرافی و سبز و بنفش و غیره نیست. چندجمله با رفقای حزب اللهی و انقلابی؛

بهانه این متن سخنان اخیر رهبرانقلاب در موضوع استیضاح و رعایت اخلاق و شرع و قانون در مجلس است. اما ماجرا فراتر از این رویداد است.

نقش ما در نسبت ولی جامعه چیست؟ گام اول فهمیدن نظام اندیشه. اگر نظام اندیشه امامین انقلاب فهم شود، در مصادیق و رویدادها کمتر دچار اختلاف و تفاوت می شویم. نصرت بدون فهم نظام اندیشه میسر نیست. اما غرض متن توجه دادن به مبنانی نیست. فرض اینست که این فهم شکل گرفته و یک گام جلوتریم. سوال اینست که اگر این همراهی را عقلا و قلبا درک کردیم وظیفه مان چیست؟ غیر اینست که جلوتر از رهبرانقلاب باید جامعه را همراه کنیم؟ حقا و وجدانا چنین می کنیم یا گرفتار مارپیچ سکوتیم؟

موضوع تعدی به وزیر روشن نبود؟ شرایط کشور گواه خطا بودن استیضاح نبود؟ باید رهبری تذکر می داد؟ چرا ساکت بودیم؟

موضوع صادق لاریجانی ابهام داشت؟ روشن نبود که بین مطالبه پاسخگوئی از صادق لاریجانی با اتهام و افترای همدستی و مطلبه محاکمه و استعفا تفاوت است؟ باید رهبری تذکر می داد که اخلاق و شرع را رعایت کنید؟ لاریجانی که هیچ، رهبری انقلاب درباره تهمت و افترا به فتنه گرها در دیدار با دانشجوها تذکر ندادند؟

رهبرانقلاب در سه سخنرانی پیاپی به نقد عدالتخواهی های مرسوم پرداختند. روشن نبود برخی از این روش ها خطاست؟ روشن نبود با خلاف شرع و بی قانونی نمی شود اصلاح کرد؟ روشن نبود ظلم در عدالتخواهی بدتر از بی عدالتی است؟

عقب تر بریم؟ درباره بنزین و حوادث آبان هم بنویسم؟

نقش انقلابی‌ها چیست؟ غیر از اینست که وظیفه داریم پیش از ورود امام امت روشنگری کنیم؟ نصرت غیر از بلاگردانی است؟

مخاطب این متن، اول خودم؛ اما چنین نمی کنیم. پیشتر از امام که هیچ؛ عقبتر هم خیلی وقت ها حرکت نمی کنیم. اجازه میدهیم تندی ها و تلخی ها و تعدی ها به امام جامعه اصابت کند ولی خدای نکرده! فالور و لایک و اعتبار داشته و نداشته مان نریزد.

حق را می بینیم و سکوت می کنیم تا ناسزا نشنویم و هزینه ندهیم.

پای نقد اصلاح طلب و دولتی ها و بهاری ها و خوئینی ها و غیره باشد که دیگران دست بزنند و جیغ و کل و هورا بکشند همه حاضریم اما جائی که متهم شویم به ماله کش و محافظه کار ترجیح می دهیم امام جامعه بلاکش باشد. اینطورنیست؟

والله یارشاطر نباشیم بارخاطریم؛ باریم؛ وبالیم.

روح شریعتی شاد که نوشت وقتی در صحنه دفاع از امام نباشید مهم نیست سرسجاده و محراب باشید یا مجلس شراب و مستی.