برنامه را رها کن؛ از کارنامه بگو آقای مرعشی!/ آیتاللهی که تصویرش در اتاق ملاقات رهبری قرار دارد
حسین مرعشی، از اعضای مبرّز حزب کارگزاران سازندگی در بخشی از یک مصاحبه پیرامون انتخابات 1400 که سایت اعتمادآنلاین آنرا بازنشر داد، اظهار کرده است:
"انتخابات باید محل رقابت برنامهها باشد اما در کشور ما صحنه جنگ شعارهاست و این دفعه احتمالاً حتی شدیدتر از قبل هم خواهد بود."
*احتمال خوشبینانه اینست که مرعشی از اهمیت "کارنامه" نسبت به چیز بیاهمیتی به اسم "برنامه" بیخبر است که به آن اشاره نمیکند!
احتمال بدبینانه هم اینست که مرعشی با عنایت به کارنامه بد اصلاحطلبان در دولت آقای روحانی ترجیح داده با یک عملیات روانی، اهمیت بحث "کارنامه" را در ذهن مخاطب کمرنگ کند...
معالوصف باید دانست که اهمیت و جایگاه برنامه و تیم در مقابل "اهمیت کارنامه" بسیار ناچیز است و یک نامزد اصلاح را بایستی در وهله اول از روی کارنامه او شناخت.
چه اینکه نامزدی که کارنامه ندارد به احتمال زیاد توانمندی لازم برای تحقق شعارهایش را هم ندارد.
ضمن اینکه نامزد بیکارنامه به دلیل ناآشنایی با میدان همواره شعارهایی را مطرح میکند که ناواقعی و از دسترس خارج هستند. مشکل بزرگی که در عمده انتخاباتها دامنگیر فضای سیاسی ایران نیز میشود!
باید دانست که فحوای تمام شعارها "بهتر شدن وضعیت" است پس هنری نیست که هرکس با حرفهای پرطمطراق از راهکارهای بدیهی این بهتر شدن سخن بگوید. مسئله و چالش اما از آنجا آغاز میشود که این راهکارهای بهتر شدن وضعیت را چگونه باید اجرا کرد؟! و این نقطه آغازین لزوم فهم و درک ما از کارنامه نامزدهای بالفعل یا بالقوه است.
بدیهیست که اگر خواص کشور در میان نامزدهای بالقوه کسی را میشناسند که دارای بهترین کارنامه است؛ وظیفهای سیاسی، ملی و مذهبی دارند که از او بخواهند در انتخابات حضور پیدا کند.
در فقره کارنامه همچنین باید توجه داشت که حتی برد انتخاباتی نیز در ذیل کارنامه معنا میشود. به این معنی که پیروزی نامزد یک جریان سیاسی هنگامی واجد ارزش است که آن نامزد دارای کارنامه مطلوبی هم باشد.
در غیر اینصورت بدانیم که پیروزی بدون توجه به کارنامه نامزدها هرگز یک امر مقدس و مطلوب نیست و به آسیبهای بزرگی میانجامد.
چالش "کارنامهات کو؟!" میتواند یکی از راهگشاترین روشها برای شناخت "نامزد اصلح" در انتخابات باشد.
Add comment
برای عضویت در خبرنامه لطفا ایمیل خود را وارد کنید.