محمدرضا تاجیک، فعال اصلاح‌طلب و از تئوریسین‌های این جریان خاص سیاسی اخیراً در مصاحبه‌ای که سایت جماران آنرا منتشر کرد، گفته است:
"این امکان وجود دارد که برای یک دوره کوتاه مرهمی برای بحران‌های اقتصادی موجود پیدا شود، اما ضعف ریشه‌ای در مدیریت اقتصادی کشور زخم‌هایی را ایجاد کرده که به سادگی قابل التیام نیست و در آینده نزدیک همین زخم‌ها موجب جوشش شورش‌های متعددی در کشور خواهد شد"!
او در صحبت‌های خود همچنین در اشاره به اغتشاشات اصفهان می‌گوید: معضل کنونی آب در ایران به دلیل اعمال سیاست‌های لحظه‌ای شکل گرفته است. در حالیکه پهنه جغرافیایی ایران برای قرن‌های متمادی مشکل آب داشت و با مدیریت صحیح مانع از بروز بحران شده بود.
*ما در محضر مردم ۲ سؤال را پیرامون اظهارات تاجیک مطرح می‌کنیم و قضاوت را بر عهده مخاطبان محترم می‌گذاریم:
یکم_ در نزد کدام مکتب سیاسی یا رویه حکومتی؛ اندیشمندان و رجال سیاست هنگام طرح مشکلات کشور در رسانه، به جای ارائه معقولات مسئله و تأکید بر حفظ امنیت اما به "جوشش شورش‌های متعدد" اشاره می‌کنند؟
دوم_ آیا همین اظهارات تاجیک و "نشان دادن مسیر شورش" نشان نمی‌دهد که چرا زاینده رودی که در قرون ماضیه هم بعضا کم‌آب بوده اما در روزهای اخیر با چالش اغتشاش هم مواجه شد!؟ نقش خواص و راهبران افکار عمومی در قرار گرفتن گزینه اغتشاش در مسیر زاینده‌رود چیست!؟
ما پیش از این طی ده‌ها گزارش در وبلاگ مشرق پیرامون مفهومی به نام "فتنه اقتصادی" و نقش و راهبرد فرماندهان فتنه توضیحاتی مبسوطی را ارائه کرده‌ایم.
بیان این مفهوم نیز ضروری به نظر می‌رسد که بر خلاف اظهارات سیاسی تاجیک و تشویق‌های مدام او برای سابوتاژ اقتصادی؛ نظر اندیشمندان صاحب کارنامه در اقتصاد اینست که معضلات اقتصاد ایران نه تنها بحران نیستند بلکه مقادیری از آنها راه حل‌های صریح و حتی بعضا کوتاه مدتی دارند که "مدیریت جهادی و رأی خوب" لازمه جاری شدن این راهکارهاست.
(سابوتاژ به معنی خرابکاری؛ اصطلاحی رایج در اشاره به تقلا برای آغاز اغتشاش از مسیر مشکلات اقتصادی است)
Add comment
برای عضویت در خبرنامه لطفا ایمیل خود را وارد کنید.
