گزارشی از صعود یک جانباز به قله ی الوند

جانبازی در مسیر اورست

ورزشکاران به‌ عنوان یکی از اقشار شناخته‌ شده جامعه در کنار دیگر چهره‌های مطرح می‌توانند در نهضت جهش تولید پیش‌قدم باشند. آنان در این زمینه با رفتار و گفتار خود سبب شکل‌گیری جریانی خواهند شد که به دست یابی به نام کگذاری امسال کمک خواهد کرد...

 مدتی بود به حرف های مقام معظم رهبری فکر می کردم که امسال را سال جهش تولید نام گذاری کردند. دوست داشتم که من هم به نوعی بتوانم در این زمینه کاری انجام دهم که تصمیم گرفتم این صعود ورزشی را انجام بدهم تا این پیام را به همه ورزشکاران برسانم که معلولیت محدودیت نیست و برای رسیدن به اهداف بلند اراده می خواهد.

ورزشکاران به‌ عنوان یکی از اقشار شناخته‌ شده ی جامعه، در کنار دیگر چهره‌های مطرح می‌توانند در نهضت جهش تولید پیش‌قدم باشند. آنان در این زمینه با رفتار و گفتار خود سبب شکل‌گیری جریانی خواهند شد که به دستیابی به اهداف نام گذاری امسال کمک خواهد کرد...

الوند تقریباً به شکل نعل اسبی از جنوب‌شرقی تا جنوب‌غربی شهر همدان امتداد دارد که طول تقریبی خط‌ الرأس آن به بیش از ۳۰ کیلومتر می‌رسد و دارای ۶ قله اصلی (به ترتیب از شرق به غرب) کلاه‌قاضی ـ یخچال ـ کمرلرزان ـ الوند ـ کلاغ‌لان ـ دائم‌برف و قزل‌ارسلان می‌باشد.

این قله به یخچال صاحب الزمان (عج) نیز شهرت دارد. تابش نور خورشید در آن مایل است و به همین دلیل گرمای کمتری به آن می رسد و بنا بر این برف هایش دیرتر ذوب می شود، اطلاق نام "یخچال" نیز به همین علت است. اولین برف پائیزی و یا زمستانی این کوه را سفید پوش می کند و حتی در تابستان نیز دارای هوای بسیار سردی است. بیشترین آب ورودی به سد اکباتان همدان از طریق همین قله تامین می شود. راه صعود، از طریق دره مرادبیک به چشمه سنگ سفید، و در ادامه به هزارپیچ و سپس به یخچال می رسد. این قله از خط الراس تاریک دره نیز قابل دسترسی است.

عصر، بعد از رسیدن به شهر همدان و ملحق شدن به باشگاه کوهنوردی "هامون شوشتر" در پارک دولت همدان، به اتفاق دیگر کوهنوردان به دره مرادبیگ رفتیم.

با پارک ماشین ها در روستا، ساعت ۱۶:۰۰ در راه خاکی روستایی زیبا و ما بین درختان گردو قدم برداشتیم. در پیمایش، بعد از روستا پاکوب های مشخص، از دور دست ها بخوبی وزش تندبادها را در اطراف پناهگاه می دیدیم، در تمام مسیر از کنار چشمه های متعدد و جان پناه اول که در سمت چپ رودخانه و بر بلندای تپه ای ساخته شده بود رد شدیم.

دره مراد بیگ روستایی است پُر آب با باغ های سر سبز و انواع درختان میوه که در طول دره ای طویل قرار گرفته است.

پس از پیمودن مسیر کوچه باغ های دره مراد بیگ، به محلی که چند اتاقک و آغُل سنگی داشت، و خانه ییلاق نام دارد، رسیدیم. در سمت چپ خانه ییلاق در آنسوی رودخانه دره ای است که راه صعود به قله یخچال است و سمت راست خانه ییلاق مسیر قله کمر لرزان می باشد.

ما به مسیر خود در دره، که شیب ملایمی داشت ادامه دادیم و در مکانی مناسب، پس از استراحت و خوردن مقداری خوراکی و آب، مسیر خود را از کنار رودخانه ادامه دادیم و به «هزار پیچ» رسیدیم. پس از پیمودن هزار پیچ و عبور از شیب نسبتا" تند، به پناهگاه دیدنی و تمیز یخچال رسیدیم.

البته این را هم باید گفت که با توجه به اینکه از سال ۱۳۹۴ درگیر درمان پا بودم، به واسطه مجروحیت و جانبازی در طول مسیر، گاهی اذیت می شدم اما با عزم و اراده به جلو پیش می رفتم.

پس از حرکت در این موقعیت، از تیغه های آفتاب در امان ماندیم و با آب گیری های متوالی در طول مسیر، با قوَت تمام به یال سمت راست متمایل شدیم که نسبت به مسیر معمول شیب ملایم تری دارد، اما مسافت بیشتری را باید پیمود.

از جاذبه های این مسیرِ پاکوب می توان به رودخانه ای خروشان اشاره کرد که از چشمه های جاری در طول درّه سرچشمه می گیرد و انرژی بخش است.

بالاخره ساعت 8 غروب به پناهگاه رسیدیم.

ورودی پناهگاه جا کفشی داشت و یک اتاق طبقه پایین و اتاق دیگر در طبقه دوم که به وسیله سه پله جدا می شد، انبار و سرویس بهداشتی از جمله امکانات پناهگاه بود و واقعا منظم و مرتب بود، اما با توجه به بیماری کرونا و تاکید فدراسیون کوهنوردی مبنی بر رعایت پروتکل های بهداشتی، بیرون از پناهگاه چادرهای کوهنوردی خودمان را برپا کردیم که البته شب های منطقه بسیار سرد و روزهای آن گرم بود.

پناهگاه یخچال که در سال 84 ساخته شده بسیار محکم و مجهز است و در دو طبقه به صورت دوبلکس ساخته شده است که کف آن نیز از موکت مفروش شده است، اما فاقد اتاق های مجزا می باشد. نور مناسب در شب، چشمه ی آب در همان حوالی و نزدیک به محل استقرار و همینطور سرویس بهداشتی از دیگر امکانات پناهگاه می باشد.

از نقطه ضعف های این قله، وجود جاده ای است که در زمان جنگ برای ارتباط با تویسرکان احداث شده که با گذر از دره و قله به شهر تویسرکان منتهی می شود، اما خوشبختانه به دلیل ناهمواری آن هیچ وسیله ی نقلیه ای توان گذر از آن را ندارد تا آسیبی به طبیعت بکر آنجا وارد شود.

عصر فردا، دیر هنگام ساعت چهار بعد ازظهر به سمت قله حرکت کردیم که گویا حدودا یک ساعت تا قله راه بود و نهایتا بر بام همدان و قله یخچال های همدان مهمان طبیعت شدیم.

ساعت حدود ۷ بعد از ظهر قله را فتح کردیم و به سمت پناهگاه حرکت کردیم. در طول مسیر برگشت چندین بار دچار گرفتگی عضله و درد زانو شدم که خوشبختانه با راهنمایی های دوست عزیزم آقای "ملکی" مشکل تا حدودی رفع شد تا اینکه آهسته آهسته به پایین قله رسیدیم و شب را در چادر در پناهگاه استراحت کردیم.

فردا صبح هم ساعت ۷ به سمت پایین به حرکت در آمدیم که حدود ساعت یازده پیش از ظهر به مبداء رسیدیم که من پس از استراحت کوتاهی به سمت مشهد حرکت کردم.

دوستان همنورد در این برنامه: رسول بذرچین، محمد رضا چیت ساز، مهدی شمالی، حسین حلاج و عباس پور خیاط بودند.

دبیر محترم باشگاه علی اضغر ملکی؛ سرپرست محترم باشگاه کوهنوردی هامون شوشتر، آقای عبدالکریم قناد؛ مسئول فنی و مربی باشگاه، محمد مختاربندیان.

از همسرو فرزندانم و کلیه همکارانم و تمام همنوردانم در باشگاه هامون شوشتر و باشگاه اوج مشهد، "استاد اکبری" و "سرکار خانم مهربان" بابت تمام راهنمایی هایی که به بنده داشتند تشکر و قدردانی می کنم.

ان شالله بتوانم به هدف اصلی خودم یعنی صعود به بیس کمپ اورست دست پیدا کنم.

تنها آرزویم دیدار دوباره رهبری است. ان شالله که این موضوع به گوش مسئولین بنیاد شهید برسد که کوهنوردان را هم برای دیدار رهبری دعوت کنند.

از مدیر عامل محترم موسسه شهید رجایی، مهندس فلاح؛ نماینده ولی فقیه در موسسه شهید رجایی، حاج آقا غلامعلی؛ مدیر محترم پروژهای شهر مشهد؛ مهندس سروش؛ مهندس غفار صادقی، سرپرست ساخت ایستگاه های مترو مشهد؛ مهندس عبایی، سرپرست ساخت پل نمایشگاه مشهد که همیشه به بنده لطف داشته اند کمال تشکر را دارم. ان شالله که همیشه سربلند، با صحت و سلامتی، و در راه خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بیش از بیش موفق تر باشند.

گزارش و عکس از امین امان الله پور

{jcomments on}