به بهانه حضور سرزده رییس جمهور منتخب در آسایشگاه جانبازان امام خمینی(ره)

شروع دیدارهای مردمی رییس جمهور منتخب با اولویت گفت و گو با یادگاران و جانبازان نخاعی در مرکز توانبخشی امام خمینی تهران را باید به فال نیک گرفت... 

آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی، رئیس جمهور منتخب ملت ایران در سیزدهمین دوره ریاست جمهوری، بدور از چشم دوربین ها و رسانه ها و به طور سرزده از جانبازان آسایشگاه و مرکز توانبخشی امام خمینی عیادت به عمل آورد.

شروع دیدارهای مردمی رییس جمهور منتخب با اولویت گفت و گو با یادگاران و جانبازان نخاعی در مرکز توانبخشی امام خمینی تهران را باید به فال نیک گرفت؛ دیداری کاملا"سرزده و خالی از تشریفات رایج که بدون حضور خبرنگاران صدا و سیما و جراید، آنهم در یک روز تعطیل انجام شد و حتی هیچکدام از مسئولین بنیادشهید و امور ایثارگران نیز از این دیدار اطلاعی نداشتند و تعدادی از آنان بعد از رفتن رئیس جمهور منتخب، در آسایشگاه حضور یافتند.

یکی از جانبازان مقیم آسایشگاه ثارالله تهران نقل می کرد: چندین ماه بعد از روی کار آمدن دکتر روحانی به عنوان رییس جمهوری اسلامی در دوره اول، وی برای بازدید و گفت و گو با جانبازان آن مرکز با اطلاع قبلی و با خدم و هشم بسیار و با پیش‌قراولانی از رسانه های عمدتا موافق دولت، راهی مرکز توانبخشی ثارالله تهران شد که گویا این دیدار حواشی بسیاری داشته، که حتی مورد اعتراض گروهی از جانبازان نیز قرار گرفته بود.

اعتراض از آن جهت که منزل شخصی آقای روحانی یکی دو کوچه پایین‌تر از همان آسایشگاه است و به عبارتی همسایه هستند، ولی باکمال تاسف، علی رغم گذشت سالیان سال از پایان جنگ و اطلاع شخص آقای روحانی در مناصب و موقعیت های مختلف مسئولیتی به وجود چنین آسایشگاهی در همسایگی اش، متاسفانه حتی یک بار هم برای ملاقاتی کوتاه، به هیچ یک از آسایشگاه های سطح تهران مراجعه ای نداشته است!

از نگاه دیگر، این دیدار با سایر دیدارهای معمول و مرسوم رئیسان جمهور و مسئولین مختلف لشکری و کشوری با قشر جانباز و ایثارگر کشور متفاوت بود؛ چرا که در نگاه دوستان و عزیزان جانباز، بیشتر آقایان، از این قشر معزز به عنوان زینت‌المجالس برنامه ها و مراسم های خود (آنهم با حضور انگشت شمار و انتخاب شده و گاه همسو با گرایشات سیاسی خودشان) استفاده کرده اند و حضور پیشاپیش گزارشگران و خبرنگاران در چنین دیدارها و برنامه هایی موید این مطلب است که از حضور جانبازان و ایثارگران در برنامه ها و مراسمات، به صورت  تبلیغاتی و رسانه ای، و در بهترین حالت، به صورت سمبلیک و نمادین انجام می گیرد.

موضوع دیگری که در دیدار آقای رییسی با جانبازان نخاعی بخوبی قابل مشاهده بود، اصرار رییس جمهور منتخب به حضور در اتاق و پای تخت هر یک از جانبازان و صبورانه گوش دادن به مسائل و حتی در برخی موارد، پرس و جو از نحوه مجروحیت، جزئیات بیشتری از وضعیت جسمانی و حتی خانوادگی جانبازان بود. برخورد توام با صمیمیت سید ابراهیم با تک تک جانبازان، طوری بود که به قول یکی از جانبازان، زبان در کام برای بیان مشکلات و انتقادات نمی چرخید و انگار قفل بر دهن‌ها زده شده بود! و ای کاش فرصتی دست می داد تا در این دیدار، مظلومیت آزاردهنده جانبازان زیر 25 درصد و یا فاقد درصد و رزمندگان معسر به اطلاع رییس جمهور منتخب می رسید؛ تا بلکه خداوند متعال به وسیله این سید عزیز، برای حل مشکلات و رفع مظلومیت این عزیزان که در غربتِ سنگین اجتماعی، زندگی سختی را می گذرانند راه حلی پیدا کند.

نکته قابل تامل این که این دیدار بدون حضور رییس و مسئولان بنیادشهید و امور ایثارگران انجام گرفت.

ما بر اساس رسالت فرهنگی و رسانه ای خویش که به نوعی سنگ صبور جانبازان و ایثارگران محسوب می شویم، شاهد مظلومیت ایثارگران در ابعاد مختلف هستیم و با توجه به قوانین فراوان بر زمین مانده در حوزه ایثار و شهادت که متاسفانه صرفا در اخبار و گزارشات رسانه ای به آن پرداخته می شود و عملا اراده ای برای عملیاتی کردن آنها نیست، به خوبی واقفیم که صرفا سفرهای استانی و انعقاد تفاهمنامه ها و انجام مصاحبه با رسانه ها نمی تواند گرهی از مشکلات موجود باز کند و دیدارهای نمایشی در مقابل دوربین ها و در گفت و گو با خبرنگاران، که فقط ذهنیت منفی موجود در بطن جامعه را نسبت به قوانین ایثارگران به همراه دارد و آن را تشدید می کند، مشکلی را حل نمی کند.

این موضوعات را بگذارید کنار مظلومیت فوق العاده جانبازان اعصاب و روان و شیمیایی زیر 25 درصد که به هیچ عنوان دیده نمی شوند و فریادهای خاموش و زجر کشیدن آنها به گوش کسی نمی رسد و کماکان در گمنامی و مظلومیت زندگی می کنند و فریادشان با تسلیم شدن در برابر مشیت الهی، خاموش می شود.

امیدواریم هر شخصی که به عنوان رییس بنیادشهید در دیدارهای بعدی رییس جمهور منتخب با جانبازان و ایثارگران در معیت ایشان خواهد بود، بداند که مسئولیت به مراتب سنگین تری را در قبال مظلومیت جانبازان و ایثارگرانی که دیده نمی شوند بر دوش دارد و در صورت قصور و کوتاهی، در روزی که دیر نخواهد بود، باید پاسخگوی باشد.

شروع دیدارهای مردمی رییس جمهور منتخب با اولویت گفت و گو با یادگاران و جانبازان نخاعی در مرکز توانبخشی امام خمینی تهران را باید به فال نیک گرفت؛ دیداری کاملا"سرزده و خالی از تشریفات رایج که بدون حضور خبرنگاران صدا و سیما و جراید، آنهم در یک روز تعطیل انجام شد و حتی هیچکدام از مسئولین بنیادشهید و امور ایثارگران نیز از این دیدار اطلاعی نداشتند و تعدادی از آنان بعد از رفتن رئیس جمهور منتخب، در آسایشگاه حضور یافتند.

یکی از جانبازان مقیم آسایشگاه ثارالله تهران نقل می کرد: چندین ماه بعد از روی کار آمدن دکتر روحانی به عنوان رییس جمهوری اسلامی در دوره اول، وی برای بازدید و گفت و گو با جانبازان آن مرکز با اطلاع قبلی و با خدم و هشم بسیار و با پیش‌قراولانی از رسانه های عمدتا موافق دولت، راهی مرکز توانبخشی ثارالله تهران شد که گویا این دیدار حواشی بسیاری داشته، که حتی مورد اعتراض گروهی از جانبازان نیز قرار گرفته بود.

اعتراض از آن جهت که منزل شخصی آقای روحانی یکی دو کوچه پایین‌تر از همان آسایشگاه است و به عبارتی همسایه هستند، ولی باکمال تاسف، علی رغم گذشت سالیان سال از پایان جنگ و اطلاع شخص آقای روحانی در مناصب و موقعیت های مختلف مسئولیتی به وجود چنین آسایشگاهی در همسایگی اش، متاسفانه حتی یک بار هم برای ملاقاتی کوتاه، به هیچ یک از آسایشگاه های سطح تهران مراجعه ای نداشته است!

از نگاه دیگر، این دیدار با سایر دیدارهای معمول و مرسوم رییسان جمهور و مسئولین مختلف لشکری و کشوری با قشر جانباز و ایثارگر کشور متفاوت بود؛ چرا که در نگاه دوستان و عزیزان جانباز، بیشتر آقایان، از این قشر معزز به عنوان زینت‌المجالس برنامه ها و مراسم های خود (آنهم با حضور انگشت شمار و انتخاب شده و گاه همسو با گرایشات سیاسی خودشان) استفاده کرده اند و حضور پیشاپیش گزارشگران و خبرنگاران در چنین دیدارها و برنامه هایی موید این مطلب است که از جانبازان و ایثارگران در برنامه هایی که مسئولین حضور دارند استفاده ابزاری و رسانه ای، و در بهترین حالت، به صورت نمادین صورت می گیرد.

موضوع دیگری که در دیدار آقای رییسی با جانبازان نخاعی بخوبی قابل مشاهده بود، اصرار رییس جمهور منتخب به حضور در اتاق هر یک از جانبازان و صبورانه گوش دادن به مسائل و حتی در برخی موارد، پرس و جو از نحوه مجروحیت، جزئیات بیشتری از وضعیت جسمانی و حتی خانوادگی جانبازان بود. برخورد توام با صمیمیت سید ابراهیم با تک تک جانبازان، طوری بود که به قول یکی از جانبازان، زبان در کام برای بیان مشکلات و انتقادات نمی چرخید و انگار قفل بر دهن‌ها زده شده بود! و ای کاش فرصتی دست می داد تا در این دیدار، مظلومیت آزاردهنده جانبازان زیر 25 درصد و یا فاقد درصد و رزمندگان معسر به اطلاع رییس جمهور منتخب می رسید؛ تا بلکه خداوند متعال به وسیله این سید عزیز، برای حل مشکلات و رفع مظلومیت این عزیزان که در غربتِ سنگین اجتماعی، زندگی سختی را می گذرانند راه حلی پیدا کند.

نکته قابل تامل این که این دیدار بدون حضور رییس و مسئولان بنیادشهید و امور ایثارگران انجام گرفت.

ما بر اساس رسالت فرهنگی و رسانه ای خویش که به نوعی سنگ صبور جانبازان و ایثارگران محسوب می شویم، شاهد مظلومیت ایثارگران در ابعاد مختلف هستیم و با توجه به قوانین فراوان بر زمین مانده در حوزه ایثار و شهادت که متاسفانه صرفا در اخبار و گزارشات رسانه ای به آن پرداخته می شود و عملا اراده ای برای عملیاتی کردن آنها نیست، به خوبی واقفیم که صرفا سفرهای استانی و انعقاد تفاهمنامه ها و انجام مصاحبه با رسانه ها نمی تواند گرهی از مشکلات موجود باز کند و دیدارهای نمایشی در مقابل دوربین ها و در گفت و گو با خبرنگاران، که فقط ذهنیت منفی موجود در بطن جامعه را نسبت به قوانین ایثارگران به همراه دارد و آن را تشدید می کند، مشکلی را حل نمی کند.

این موضوعات را بگذارید کنار مظلومیت فوق العاده جانبازان اعصاب و روان و شیمیایی زیر 25 درصد که به هیچ عنوان دیده نمی شوند و فریادهای خاموش و زجر کشیدن آنها به گوش کسی نمی رسد و کماکان در گمنامی و مظلومیت زندگی می کنند و فریادشان با تسلیم شدن در برابر مشیت الهی، خاموش می شود.

امیدواریم هر شخصی که به عنوان رییس بنیادشهید در دیدارهای بعدی رییس جمهور منتخب با جانبازان و ایثارگران در معیت ایشان خواهد بود، بداند که مسئولیت بسیار سنگینی را در قبال مظلومیت جانبازان و ایثارگرانی که دیده نمی شوند بر دوش دارد و در صورت قصور و کوتاهی، در روزی که دیر نخواهد بود، باید پاسخگوی باشد.

محمدرضا عسکری