درفرهنگنامه دهخدا سرباز بمعنی کسی که سرخودرا ببازد مترادف فداکار و جانباز آورده شده است .از گذشته های دور ، سربازی در راه آرمان ، وطن و مردم ، ارزشمند بوده و سربازی درجه ای از فداکاری و ایثار محسوب میشده است.
سرباز کسی است که سر ، تن ،سلامتی و تمام داشته های خودرا درراه آرمان ، وطن و مردمش سپر قرار میدهد تا آسیب را به حداقل ممکن برساند.
داستان سربازهای فداکار تاریخ هم که به اصل سربازی وفادار بوده اند ماندگار شده است.هنوز نامهایی چون اریو برزن ، سورنا، بهرام چوبین و... برای ایرانیان آشناست ولی شاید بتوان گفت سربازی در تاریخ اسلام معنا و مفهومی والاتر پیدا کرد و اگر بگوییم اسلام معنی سربازی را به اوج رساند گزاف نگفته ایم آنگاه که به نام بزرگمردانی چون حمزه ،جعفر طیار ،عمار ،مالک و ...و در راس همه حیدر کرار امیرالمومنین علیه السلام برمیخوریم .
داستان فداکاری ۷۲ سرباز ولایت در کربلا هنوز که هنوزه برسرزبانهاست .
ودر عصر حاضر، شهدایی که در ۸ سال دفاع مقدس ،به بزرگ سرباز اسلام اقتدا کردند و افتخارشان ، اقتدا به شهدای کربلا بود و بس.
از آن قافله البته سربازانی بجا مانده اند، یکی را همین هفته پیش ارباً اربا بسوی یارانش بدرقه کردیم و چه بدرقه باشکوهی بود.
و چقدر از بدرقه شهدای مدافع حریم اهل بیت عاشورا تا بدرقه شهدای مدافع حرم ما تفاوت وجود داشت ، گویا مردم دیگر قدر و منزلت سربازی را فهمیده اند و دیگر اجازه نخواهند داد سربازی را غریبانه و شبانه تشییع کنند.
ولی نه، انگار نام سرباز با غربت عجین شده است ، سرباز که باشی باید پی خیلی چیزها را به تن خود بمالی، سرباز که باشی اربا اربا هم که بشوی درکنار آنهمه خیل جمعیت گریه کن ، باید منتظر طعنه و کنایه جماعت کوفه نسب هم باشی ، سرباز که باشی فرقی برایت نمیکند صدر باشی یا ذیل ، چون میدانی از چسباندن عکست بر سینه تا پاره کردن عکست شاید چند روز هم بیشتر طول نکشد .
سرباز که باشی نباید برایت فرقی بکند که جانت را در راه آرمان و مردمت ببازی یا آبرویت را.
سرباز که باشی تمام همّ و غمت این است که خودرا سپر بلا کنی ، اگر بتوانی با جسمت جلوی تیرها بایستی تا گزندی به نظام نرسد وگرنه آبرویت را سپر کنی برای به حداقل رساندن صدمه به نظام .
سرباز که باشی ،حتی اگر مقصر هم نباشی گردنت در مقابل مردم از مو هم باریکتر است حتی اگر نامت لرزه بر اندام دشمن بیاندازد، هرچند برای تو فرقی نمیکند که مردم نظاره گر جانبازی قهرمانانه تو در نبرد باشند یا نظاره گر آبرو بازی مظلومانه ات در صفحه تلویزیون ، سرباز که باشی هردو را وظیفه خود میپنداری و از هردو دریغ نخواهی کرد.
ولی یادت باشد ،سرباز که باشی در هر دوحالت ،سرت بالاست پرچمت بالاست. میدانم که لرزش صدایت از بغض غربت یار ارباً اربایت است که اگر بود امروز آبرویش را برای دفاع از تو نثار میکرد همانگونه که تو آبرویت را پای نظام نثار کردی ، که اگر بود....
سردار باشی یا سرِدار ،فرقی نمیکند
سربازی ،هزینه خودش را دارد
فداکاری خرج دارد
اگر میخواهی بر روی سنگ مزارت بنویسند سرباز ، باید از خیلی چیزها بگذری و دم بر نیاری .
